Voorzitter Eric Defoort dreigt te mobiliseren tegen zijn voo

Voorzitter Eric Defoort dreigt te mobiliseren tegen zijn voormalige partij N-VA



Defoort, de nieuwe voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging, haalde gisteren snoeihard uit. “In vergelijking met het programma waarmee het kartel naar de kiezer getrokken is en waarmee Yves Leterme 800.000 stemmen gehaald heeft, is dit niet het minimum minimorum dat verwacht mag worden”, zei hij over de nota-Leterme.

Hij verheugde zich over de afwijzing door de N-VA. “Een andere houding zou politieke zelfmoord betekenen”, aldus Defoort. “Het begint er echter naar uit te zien dat binnen de CD&V de oude CVP-strekking weer de bovenhand haalt. Leterme wil landen.”

Voor de N-VA kwamen de verklaringen niet als een verrassing. Defoort had maandag zijn oude compagnon de route Jan Loones gebeld, met dezelfde mededeling. Als de N-VA akkoord ging met de nota, zou zijn VVB mobiliseren tegen de partij, liet Defoort weten. Het partijbestuur nam via Loones nota van het dreigement.

Speelde het mee bij de beslissing? “We zijn volwassen genoeg om onze eigen beslissingen te nemen”, zegt Vlaams parlementslid Gino De Craemer. “Uiteraard nemen we zoiets in overweging”, zegt zijn collega Mark Demesmaeker. “Als de beweging niet mee is, dan zit je op zijn minst ongemakkelijk.”

De N-VA heeft geen sociaal-economisch middenveld zoals de drie traditionele partijen, maar de VVB vervult wel een soortgelijke functie. De partij loopt niet aan het handje van de Vlaamse Volksbeweging, maar ze wil die ook niet tegen krijgen.

Bovendien speelt er een personele wisselwerking tussen de N-VA en de VVB, die altijd als visvijver van politiek talent functioneerde. Zo rekruteerde de N-VA recentelijk nog Jan Jambon, inmiddels kamerlid, uit de VVB. Omgekeerd was Eric Defoort een stichtend lid van de N-VA, die hij de rug toekeerde omdat de partij zich te zeer naar het bedrijfsleven richtte.

De Vlaamse Volksbeweging is niet langer een grote mobiliserende kracht, zoals in de jaren vijftig en zestig. Toen ageerde ze tegen de talentellingen en organiseerde ze onder meer de marsen op Brussel. Ze was ook de voortrekker van de federaliseringsgedachte.

N-VA-voorzitter Bart De Wever noemde de VVB vorig jaar in deze krant “niet langer toonaangevend op ideologisch gebied”. De beweging kan sommige CD&V’ers, N-VA’ers en Vlaams Belangers weliswaar verenigen rond de idee van Vlaamse onafhankelijkheid, “daarna zijn we snel uitgepraat”.

Toch bleef hij de VVB genegen, vanwege de “forumfunctie”. “Ik zou ze nog niet afschrijven”, zei De Wever bij de vijftigste verjaardag van de VVB, die zo goed als onopgemerkt voorbij ging. “Bij verschuivingen op het politieke vlak kan de VVB er zo weer staan”, zei De Wever toen. Dat zijn eigen partij de VVB weer tot leven zou wekken, kon hij toen nog niet vermoeden.